ANTALYA - LEVENT KİŞİ/BEKİR BEKTAŞ
Özbekistan'dan gelerek Antalya'ya yerleşen Ahıska Türkü Memedov ailesi, 5 aylıkken yapılan hatalı iğne nedeniyle felç kalan ve son 3,5 yıldır hiç yürüyemeyen 37 yaşındaki kızlarının tedavisi için yardım bekliyor.
İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Sovyerler Birliği'nce Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan'a sürülen yüz binlerce Ahıska Türkü aileden biri de Memedov ailesi... Ne sürgünü ne de göçü bitmeyen ataları gibi kendileri de Özbekistan'da dünyaya gözlerini açarak, evlenip çocuk sahibi olmalarına rağmen bir süre sonra Kırgızistan'a göç etti. Kendi deyimleriyle "vatansız, bayraksız ve hasretle dolu" uzun yılların ardından Memedov ailesi, dayanamayıp 4 yıl önce "öz vatanımız" dedikleri Türkiye'ye geldi.
"Ben yaşamaya değil, ait olduğum yerde ölmeye geldim." diyen baba Abdulrahim Memedov'u, ne içinde bulundukları maddi zorluklar ne de vatandaşlık bekleyişi yoruyor, tekerlekli sandalyeye bağımlı kızı Feride'nin, kavuştukları "öz vatanlarında" yürüyeceğini düşünmek kadar.
Abdulrahim Memedov, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Anadolu'da yaşayan dedelerinin asker olarak önce Gürcistan'a yerleştirildiğini, ardından gelen sürgünlerle birçok ülkeye göçen atalarının Özbekistan'a geldiklerini ve kendisinin de burada doğduğunu anlattı.
Son olarak ailesiyle Kırgızistan'a gittiklerini belirten 66 yaşındaki Memedov, "O günlerden beri çilemiz bitmiyor. Başka ülkelerde her zaman ikinci, üçüncü sınıf insanlar olarak yaşadık. Allah Türkiye'mize zeval vermesin. Çok şükür geldik ve zorlansak da oturma iznini aldık." diye konuştu.
"Hayalim yürümek"
Tekerlekli sandalyeye bağımlı yaşayan 37 yaşındaki Feride Memedova da kendisine verilen tekerlekli sandalye için yetkililere teşekkür etti.
Annesiyle evden çıktıklarında parklarda gezmek ve salıncaklara binmek istediğini söylediğini aktaran Memedova, duygularını şöyle dile getirdi:
"Bazen anneme, 'Bırak beni, ben de salıncağa binmek istiyorum.' diyorum ancak binemiyorum, binemeyince de oturup ağlıyorum. Ben ağlayınca annem de ağlıyor. Artık ben de yürüyebilmek istiyorum. Hayalim yürümek. Bazen anneme, 'Ne olur beni de gittiğin yere götür.' diyorum. Annem ise 'Kızım olmaz çünkü sen gezemezsin.' diyor. Ben de üzülüyorum çünkü gezemiyorum. Böyle oturmayı hiç sevmiyorum."
"Tek dileğimiz çocuğumuzun tedavi olması"
Anne Safiye Memedova da kızının durumuna çok üzüldüğünü dile getirdi.
Özellikle kızlarına ilaç temin etmede güçlük yaşadıklarını belirten Memedova, ilaçların bazılarını Kırgızistan'daki akrabalarına getirttiklerini, alabildiklerini de Türkiye'den aldıklarını söyledi.
Memedova, şöyle konuştu:
"Allah Türkiye'mizden de Cumhurbaşkanımızdan da razı olsun. Herkes elinden gelen yardımı yapıyor. Tek dileğimiz çocuğumuzun tedavi olması. Tedavi olursa yürüyebileceğine inanıyoruz. Hastanelere götürüp, getiremiyoruz. Vatandaş olmadığımız için çok zorlanıyoruz." AA
